woensdag 24 december 2014

weer een paar weken verder

Ja en dan ben je zo maar weer een paar weken verder, voor dat je er erg in hebt. Inmiddels ben ik al een aantal keren weer op pad geweest voor de baas, Brussel, Parijs en Les Menuires. Dan kom je er wel achter dat het leven zijn gangetje weer gaat. Zelf kan ik de Camino dan nog niet loslaten en er nog veel mee bezig zijn. Anderen gaan snel over tot de orde van de dag.
Dat zal ook wel zo blijven, eenmaal besmet met het Camino-virus blijft het je achtervolgen. Maar daar was ik al voor gewaarschuwd.
Voor het komende jaar ben ik al weer druk bezig met een wandelplanning. Maar ook ga ik in het informatiecentrum van St Jacobiparochie staan om anderen te helpen door mijn ervaring.
Iedereen die ik ken wens ik gezegende kerstdagen toe en hoop jullie allemaal spoedig weer te zien in het nieuwe jaar.
Groeten van pelgrim Hein

zondag 26 oktober 2014

The week after...oftewel...

Het is nu een week geleden dat ik aangekomen ben in Santiago de Compostella.
Aangekomen ben ik niet maar daarover straks meer.
Van zondag en maandag hebben jullie inmiddels ook kunnen lezen. Dus op naar dinsdag de dag van de terugvlucht.

Het was weer vroeg dag voor mij en weer een kwartier voor de wekker werd ik wakker. Ik stond dus ook vroeg buiten na mijn laatste noodontbijt, 2 chocoladebroodjes en een halve liter extran.
We, Lars en Jan, de broers van, gaan met de taxi naar het vliegveld. Voor de deur van hun albergue worden we opgepikt en binnen een half uur staan we op het vliegveld.
Daar eerst nog maar een uitgebreider ontbijt genomen met koffie con leche en jus d'orange.
Dan inchecken en het wachten begint, we vermaken ons wel met aapjes kijken en naar mensen kijken die al een half uur in de rij staan. Bang dat ze het vliegtuig missen terwijl het nog niet eens geland is.

 
Jannachien heeft een mooi plaatsje voor mij uitgezocht in het vliegtuig, zodat ik de zon nog een keer kan zien opkomen in het Spaanse land. Ook krijg ik nog een mooi uitzicht over de omgeving. Later als we boven de wolken vliegen weet ik het zeker: achter de wolken schijnt de zon. Ik denk dat deze een mooi plaatsje in huis krijgt. Als het dan weer een regenachtige dag is kan ik daar naar kijken.





Hoe dichter ik bij Nederland kom hoe vochtiger de ramen worden, niet aan de binnenkant door mij maar aan de buitenkant. Als we bijna bij Schiphol zijn kan ik de omgeving zien. Het ziet er inderdaad niet al te vrolijk uit voor mij in korte broek en t-shirt.









Uiteindelijk landen we om 11.28 uur. Snel de bagage ophalen, alleen dat valt wel tegen we mogen eerst de spieren nog los maken om bij de bagagehal te komen. Zodra we daar zijn komt de eerste bagage ook al op de band dus dat komt mooi uit.
Zodra ik mijn bagage heb eerst gedag zeggen tegen Lars en Jan, we treffen elkaar wel weer in december.

Op naar de uitgang. Zodra ik daar ben zie ik Jannachien staan en een innige omhelzing volgt.
Peter C is ook mee en is de volgende. Jannachien krijgt het al koud als ze ziet hoe ik erbij loop maar ik heb nergens last van. Op naar de auto en naar huis toe.

Dat verloopt gelukkig allemaal heel soepel, met dank aan Peter. Het begint wel steeds harder te waaien.

 
Bij thuiskomst hangt er een groot spandoek onder de carport en de vlag hangt uit. Dat ik dat nog mag meemaken!

Om 14 uur zet ik weer voet op Friese bodem. De dag verloopt verder rustig en de kinderen komen één voor één thuis. Zo krijgt iedereen zijn aandacht.
Tijd ook om mijn was van twee en een halve maand op te ruimen. Die ligt dezelfde avond alweer in de kast. Zoveel is dat nu ook weer niet, één keer een was draaien en klaar is Hein.

's Avonds het een en uiteraard ook het ander vertellen. Maar er is zoveel en geestelijk ben ik nog niet thuis maar zit ik nog in Spanje.
Dat blijft de hele week wel zo. Af en toe nog een keer contact met een loper die daar nog is of al thuis is. Het blijft lastig dat afkicken, daarom op zaterdag maar een blokje om.
Het geluk is aan mij kant want er is dan een tocht van de Flal in Appelscha en maar 25km.


De Hein(eken)ploeg gaat ook akkoord, dus rustig aan en tijd genoeg om bij te praten en mijn ervaringen te vertellen. Uiteraard onder het genot van een sapje. 

Voordat ik mij heb ingeschreven voor deze tocht zijn er al veel mensen naar mij toegekomen om te vragen hoe het gegaan is en hoe het thuis is.
Dat was een leuke ervaring, voorlopig zal de camino mij nog niet loslaten en heb ik weer gesprekstof voor 5 jaar.

O ja voor ik het vergeet, dat aankomen is in negatieve zin gebeurt, ik ben 7 kilo kwijtgeraakt op de camino. Mocht iemand ze vinden: ik hoef ze niet allemaal terug maar een paar zou wel mooi zijn. Zelf denk ik dat woudbonen met spek daar wel aan zullen bijdragen.

Tot een volgende keer!
En mocht ik teveel over de camino praten zeg het gerust.

Spreuk van de dag:


'Oeral thús, mar thús it bêst'.

 

maandag 20 oktober 2014

Maandag 20 oktober: Santiago de Compostela - Cabo Finisterre

Het was dan gratis eten dus ik mag niet klagen. Het was niet erg veel maar toch genoeg om de dag door te komen. Na het eten  nog wat door de stad gelopen en weer een terras gepakt. De anderen hebben last van de rust stand, gelukkig ik niet.

Vanmorgen werd ik wakker van de wekker. Voordat ik de bus pak wil ik eerst ontbijten. Het schijnt een reis van dik 2 uur te zijn. Om nou pas wat om half 12 te gaan ontbijten is mij te laat. Het wordt ook weer de eerste keer sinds lange tijd dat ik in een touringcar kom. Kan ik vast weer wat wennen. Ook zo lang achter elkaar op een zachte stoel zitten is lang geleden. Ook dat is weer wennen. Onderweg is er nog een chauffeurswissel dus ik kan even een frisse neus halen.

 
Tegen 11.30 uur komt de bus aan. Klokslag 12 uur ben ik bij Cabo Finisterre. Daar nog 3 km gelopen dus de 2300 km heb ik vol gemaakt.
 

 
De zon schijnt, korte broek heb ik aan, hier en vandaag is toch nog MIJN camino geëindigd.



 Terug in Finisterre eerst even een hapje eten. Schnitzel mit pommes und salat. Om 15 uur neem ik de bus weer naar SdC. Het was kort maar goed. Vanavond nog een paar tref ik nog een paar bekenden die vandaag binnen gekomen zijn. Maar uiteraard eerst eten. Met wie zien we dan wel weer.

Nog even wat statistiek:


Blaren       : geen
Schaafplekken: aan de binnenkant van de benen elk één.

               Opgelopen afgelopen donderdag
Bier         : genoeg
Wijn         : wat minder
Eten         : kon meer
Kilometers   : zie tekst hierboven
Plezier      : genoeg
Advies       : aanrader om de Spaanse route te doen.


Oant sjen, IEDEREEN HEEL ERG BEDANKT!!


Zaterdag ben ik weer present bij de FLAL in Appelscha, 25 km.


Song van de dag:

zondag 19 oktober 2014

Zondag 19 oktober: Santiago de Compostela

Iedereen hartelijk bedankt voor de aanmoedigingen en felicitaties. Nu mag ik mijzelf ook in het rijtje zetten!

Oké, ik ben in Santiago de Compostela aangekomen. Maar de rest van dit jaar zal ik nog eens op mijn blog schrijven wat het met mij heeft gedaan. De wandeling is afgelopen maar de reis is nu pas begonnen. Tot het einde van dit jaar daar meer over, ik hoop dat jullie me blijven volgen. Vanaf volgend jaar waarschijnlijk weer normale beschrijvingen van wandeltochten die ik doe.


Gisteravond eerst nog even wat eten. Daarna terug naar het plein voor de kathedraal om daar weer een paar anderen op te pikken en nog even wat te drinken ergens in de stad. En dan komt de familie Osinga weer om de hoek. Zij zijn hier al 3 dagen, maar dat kan ook makkelijk als je met de fiets bent.

 
Vandaag ga ik nogmaals naar de Kathedraal om het allemaal mee te maken. Om 8 uur ben ik al weer wakker en ga op zoek naar een gelegenheid om te ontbijten in de buurt van het hostel. Gelukkig is er 100 mtr verder een restaurant. Daarna ga ik naar de Fransiscus kerk voor mijn andere compostela. Die is maar eens in de 100 jaar mogelijk. Als ik daar heen ga tref ik Pepsi die net uit Finisterre komt. Toch maar weer terug naar mijn hostal om haar rugzak te dumpen.




Samen weer naar de kerk om de compostela op te halen. De kerk gaat pas om 10 uur open. De eerste pelgrims ben ik dan al tegengekomen.












Later treffen we de anderen en drinken eerst wat.







 
Dan is het ook tijd om naar de mis te gaan. Dat was wel mooi om mee te maken maar wel erg druk. De botufomeria gaat ook heen en weer. Een mooi gezicht, google daar maar eens op.
Daarna gaat ieder zijn eigen weg om souvenirs te kopen. Als we elkaar om 16 uur weer treffen is het eerst tijd voor een sapje en daarna gaan we naar het Parador om te kijken of we daar gratis kunnen eten. De eerste 10 pelgrims kunnen dat namelijk doen op vertoon van hun credential. We zijn nr 2 t/m 8….

zaterdag 18 oktober 2014

Dag 79: zaterdag 18 oktober: O Pedrouzo - Santiago de Compostela

Na de dag van gisteren ben ik benieuwd hoe het vandaag zal gaan. Beroerder dan gisteren kan bijna niet maar we gaan het beleven. Ineens realiseer ik mij dat maandag voor mij de Camino wordt beëindigd. Het stappen dat ik nu doe is niet omdat ik het wil, maar omdat ik het moet. De sjeu is eraf voor mij. Het is niet dat ik niet meer kan genieten maar het voelt niet meer als mijn camino.

Gisteravond maar wat junkfood in de supermarkt gehaald en meteen mijn ontbijt voor vanmorgen. Om 8 uur vertrek ik in het donker. De lamp heb ik niet nodig, die hebben anderen wel mee. Ik passeer een hoop mensen.

 
Om 9 uur tref ik Monica en Christina weer. Zij laten mij weer lachen en door hen tref ik Bargos ook. Samen lopen we verder. De stokken gaan in de rugzak. Ik ben ook zonder stokken van start gegaan.
Samen hebben we nog 2 keer een stop en het laatste stuk doen we gezamenlijk. Ieder met onze eigen gedachten.


 



Om 12.30 uur bereiken we de kathedraal. Even naar binnen geweest en op naar het pelgrimsbureau.

Daar staat een aardige rij voor ons. Gelukkig halen ze de groepen er uit maar een uur moeten we toch wel wachten.










 
Dan krijg ik eindelijk mijn certificaat en ook nog een met de kilometers erop. Daarna gaan we een hapje eten. We zijn de laatsten die het restaurant verlaten.

Tim en Freek heb ik beloofd om hun tegemoet te lopen en die vind ik op een terras. Gezamenlijk lopen we naar de kathedraal en spreken af elkaar daar weer te treffen vanavond.


Song van de dag:


Für die Deutsche Leser: Woche 11

Es gibt nicht viele Leute auf den Camino von meinen Geburtszeit aber das macht der Camino so schön. Hier sind wir allen gleich.

Am Sonntag den ersten schlimmen Regen im Spanien. Und Galicie soll noch kommen. Das Landschaft ist fabelhaft. Dan ruft mein Frau an am Monntag. Sie ist im Krankenhaus. Schwer aber ich soll nicht nach Hause kommen, das sagen auch die Kinder. Es ist doch schwer für mich.

Am Dienstag fange ich doch anderes an. Es wird einen schönen Tag mit viel Sonne und schöne Blicke. Am mittwoch gibt es viel regen aber auch tröckner Augenblicken. Leider gibt es wieder einen Dusche wann wir im Portomarin sind, dan muss ich noch 9 km nach Gonzar. In den Regen.

Glücklich ist meinen Frau wieder aus den Krankenhaus und ist sie zuhause. Am Donnerstag nur einen Dusche: den ganzen Tag. Bis im Melide. Die Strassen sind ganz Nass mit 10 cm Wasser darauf. Leider hab ich keinen go pro bei mir, die hätte ich heute gerne gehabt. Am Freitag laufe ich nur alleine, es ist einen schweren Tag.

Am Samstag geht es leichter, dann treffe ich nach eine Stunde wieder Bekannnter und mit ihn erreiche ich die Kathedrale in Santiago de Compostela um halb eins.

Dag 79: zaterdag 18 oktober: 12.30 uur: SANTIAGO DE COMPOSTELA


vrijdag 17 oktober 2014

Dag 78: vrijdag 17 oktober: Melide - O Pedrouzo

Langzaam maar zeker komt mijn einddoel in zicht...

In eerste instantie heb ik overwogen om mij te laten sponsoren ten behoeve van de Stichting KinderOncologische Vakantiekampen http://www.skov.org/ en de Imena Foundation, http://www.imenafoundation.nl/.

De SKOV zet zich in voor kinderen met een vorm van kanker om die samen met lotgenoten een onvergetelijke vakantie te bezorgen in de zomer, herfst of winter. Hun motto: 'opgeven is geen optie' heeft mij de laatste dagen ook geholpen.

De Imena Foundation zet zich in voor een beter bestaan van de mensen in Afrika. Dit in de vorm van hulp voor gezondheidszorg en opleiding voor de kinderen daar. Deze beide organisaties hebben geen overhead kosten en draag ik een warm hart toe.
Doe ermee wat je wilt maar ik heb zelf regelmatig aan deze twee gedacht.

Zelf ben ik er van overtuigd dat ik een prestatie heb geleverd, maar dat geldt ook voor het thuisfront dat het zonder mij heeft moeten stellen. Zeker de afgelopen dagen. In het bijzonder moet ik toch nog vermelden dat ik alleen de tekst en foto's voor het blog heb aangeleverd. Jannachien, mijn vrouw, heeft het er op gezet. Ook de afgelopen dagen toen ze in het ziekenhuis lag. Ik ben zeer trots op mijn gezin en de door hun geleverde prestatie. Dinsdag gaan wij elkaar weer zien. Vroeger dan gepland en ook nog onder andere omstandigheden.
Nu had Paulusma Reizen dit jaar ook een reis naar Santiago de Compostela op het programma. Hopelijk volgend jaar weer, want ik weet de route nu.

Gisteravond ben ik samen met Maria gaan eten. Dan komen we de gebroeders Freek en Tim ook tegen die ons gezelschap komen houden. Iemand moet mij toch in de gaten houden. Even later komt Tony er ook aan. Marga, een Duitse, zit alleen aan tafel en dat kan natuurlijk niet. Dus we nodigen haar uit om bij ons te komen zitten. Het wordt weer een gezellige avond. Om een uur of half tien arriveren de broertjes van Tim en Freek ook, die treffen we vandaag wel weer.

Wanneer ik morgen in Santiago de Compostela aankom komt er een kort stukje hier op het blog te staan dat ik gearriveerd ben. Ik zou het fijn vinden als je dan hier een reactie plaatst in plaats van op Facebook op mijn tijdlijn.

Goed, ik zit dan toch weer wat verder dan gepland. Namelijk in O Pedrouzo. Vanmorgen was ik vroeg wakker, om 3 uur en daarna heb ik niet meer geslapen. Het wordt een lange dag.
Om 7 uur pak ik mijn spullen en maak Maria wakker. Daarna ontbijten en op pad, Maria is dan al weg, die ontbijt later. We zullen elkaar weer treffen vandaag. Niets is minder waar, de hele morgen zie ik sowieso weinig mensen.


 
Het lopen wil ook niet zoals ik wil. Ook niet na een lange stop. Het laatste uur haal ik wel veel mensen in dus mijn tempo is goed, daar ligt het niet aan.


 
Als ik nog 1 km naar Santa Irene moet valt er nog een beste bui die ik gelukkig aan zag komen. Dat was ook een van de redenen om door te lopen. Wat de route betreft: veel door het bos en af en toe een dorpje. Daarom heb ik ook maar weinig foto's gemaakt.

Song van de dag:


donderdag 16 oktober 2014

Dag 77: donderdag 16 oktober: Gonzar - Melide

Samen met Tony heb ik gisteravond gegeten. Het was niet veel maar ik had wat binnen. Genoeg om de nacht door te komen.
In de albergue hadden we even het idee dat we de enige niet Spanjaarden waren. Toen we terug kwamen hoorden we gelukkig ook nog wat Engels praten en zagen we nog een paar bekenden. Maar de Spanjaarden hebben nog even de overhand. We verwachten dat we ze vandaag achterlaten. De meesten doen de laatste 100 km en dan is 30 km per dag teveel. Vandaag treffen we Freek en Tim als het goed is ook weer.


Vanmorgen om 7 uur ben ik één van de eersten die wakker is. Samen met een Amerikaanse, Maria, stap ik de deur uit. Het is dan nog droog, zij gaat meteen van start . Zelf pak ik de bar 500 meter verderop om te ontbijten. Als ik bijna weg wil en nog even buiten sta een peuk te roken komt er een bus aan waar de eerste pelgrims instappen. Het is goed begonnen te regenen. De poncho maar aan en gaan met de banaan. Het is bijna 8.30 uur en nog niet helemaal licht. Het duurt een tijd voor ik de eerste pelgrims tref. Tegen die tijd staan mijn schoenen vol water. De waterplassen ontwijken hoeft dus niet en zelfs de waterval die ik langs moet doet mij niks meer.

Om 11.30 uur ben ik in Palais del Rei, dus tijd voor een stop samen met Maria. ‘s Middags lopen we samen en genieten van het weer.





Helaas heb ik geen go pro bij mij om betere filmbeelden te maken.






Vier km voor Melide krijgen we het hoogtepunt van de dag. Een weg: aan beide kanten een muurtje en 10 cm water op de weg.


 
Het eerste stuk ga ik over het muurtje en het tweede stuk toch maar door het water. Maria help ik op die manier over het muurtje maar zij moet er het laatste stuk ook doorheen.

 
Daarna toch nog even een korte stop in een grote tent die we helemaal voor ons zelf hebben.
 
 
 
 
Om 15.45 uur bereiken we albergue Apalador. We hebben de vrije keus op de kamer, we zijn de eersten. Vandaag dus maar één bui gehad die nog steeds aanhoud. Koud is het niet geweest vandaag. De hoeveelheid water uit mijn schoenen is ongeveer een liter, het stroomt eruit. Morgen naar Santa Irene, 28 km verderop.
 
Song van de dag:



woensdag 15 oktober 2014

Dag 76: woensdag 15 oktober: Samos - Gonzar

Langzaam maar zeker zie ik aan mijn toilettas dat het tijd wordt om naar huis te gaan. Ik denk dat ik nog voor 2 dagen doucheschuim heb. En de scheerschuim raakt ook langzaam op. De Biofreeze die ik bij de Swaddekuier heb gekregen raakt ook op net als de Gehwol die ik nauwelijks meer gebruik.




Om 19 uur gisteravond kwam Tim aan. Samen met hem en Freek zijn we naar een restaurant gegaan. Een prima menu daar gehad voor € 11. Dit was één van de betere menu's die we gehad hebben tot nu toe.





Ja, en dan de dag zelf. Die gaat de boeken in als nat, zeer nat. Heel sporadisch is het droog maar dat wordt goed gemaakt door de buien die daar op volgen. Voordeel is dat er geen koeienvlaaien meer liggen want die zijn weggespoeld. Het nadeel is dat de paden veranderen in kleine beekjes. De schoenen zijn dus nat, goed nat en staan nu voor de haard te drogen.

 
Vandaag werd ik ingehaald door 8 paarden die even later door mij weer ingehaald worden. Een kwartier lang tegen de achterkant van zo'n beest aankijken is meer dan genoeg.

 
Voor Sarria besef ik dat ik er eigenlijk weinig zin meer in heb. Voor mijn gezin loop ik dus de laatste 100 km.

In Sarria tref ik Tony ook, later haal ik hem wel weer in. Vlak voor Portomarin tref ik hem weer en dan besluit ik bij hem te blijven.
 

 
Samen houden we een pauze en om 16.30 uur starten we met de laatste 8 km. Even voor 18 uur komen we in Gonzar aan. De municipal is vol, maar gelukkig is er nog eentje. Vandaag heb ik 45 km weggestapt, morgen ga ik naar Melide, dat is 32 km.

Jannachien is vandaag weer thuisgekomen uit het ziekenhuis, dus dat is ook weer een opluchting!

Song van de dag:

 


dinsdag 14 oktober 2014

Dag 75: dinsdag 14 oktober: O Cebreiro - Samos

Ja, en dan word je gebeld tijdens het eten. Met de boodschap: ‘ik lig in het ziekenhuis op de hartbewaking. Het is niet levensbedreigend maar ik mag niet vliegen’. Ik ‘mag’ mijn tocht afmaken. Maar hoe dan verder? De kinderen vertellen mij dat als ik eerder terugkom ik naar huis mag gaan lopen, ze komen me niet halen. Voor mij is het ook een uitgelezen mogelijkheid om door te lopen naar Finesterre, iets wat ik eigenlijk wel graag had willen doen. We gaan kijken hoe het gaat lopen de komende dagen en of de situatie gelijk blijft. Tot zover over de storm van mij gisterenmiddag.

Tegen 18 uur arriveerden Freek en Tim O. ook. Met z’n drieën zijn we een hap gaan eten. Wat extra eten is niet verkeerd voor mij. De broek zit nog steeds te los.
Vanmorgen vroeg deed ik het licht aan om 6.30 uur, 16 van de 20 mensen waren al bezig met inpakken. Samen met Freek rustig ontbijten en om 8.15 uur vertrekken we. Het is dan fris en mistig.


 
Na tien minuten geen mist meer voor ons maar achter ons nog wel. Een machtig mooi gezicht. Trouwens de hele morgen worden we getrakteerd op mooie vergezichten.



 
 

Om 11 uur even een stop in een van de kleine plaatsjes waar we door heen lopen. We hebben dan 12 km afgelegd. Met veel dalen en af en toe wat klimmen. Ik kan wel rustig stappen. Na de rust krijgen we een langere afdaling en we spreken af elkaar in de buurt van de kerk te treffen in Triacastela.




Ik ga even een tandje bijzetten. Ik loop namelijk in t-shirt en het is wel lekker in de zon maar de schaduw is fris. Dan is wat sneller lopen wel lekker.

In Triacastela tref ik een Schot die hier al 10 dagen zit met een blessure. Hij heeft geleerd geduld te hebben. Over 2 dagen treft hij weer een bekende en gaat dan langzaam verder. Na Triacastela gaan we weer samen verder na contact gehad te hebben met Tim. Over de berg, 13 km langs de berg of 9 km via de lange route naar een slaapplaats. De laatste wordt het.

 
Het gaat weer door mooie natuur en met dalen en klimmen. Uiteindelijk bereiken we om 16 uur Samos. We checken in in de albergue Valdesamos. Snel  douchen, de was in de machine, boodschappen doen en dan wachten op Tim. Vandaag afgelegd: 30 km. Morgen waarschijnlijk naar Gonzar, een topper van 42 km.

maandag 13 oktober 2014

Dag 74: maandag 13 oktober: Villafranco del Bierzo - O Cebreiro

Na de zware gesprekken van gistermorgen besluit ik alleen te gaan eten omdat het kan. Als ik op het terras zit hoor ik alweer een zwaar gesprek. Gelukkig komt Frank uit Australië mij gezelschap houden en tref ik Kim ook weer. Het eten was: mixed salad, chiricosen en meloen na, weer eens wat anders.
Na het eten komen de Nederlandse dames nog een uurtje bij mij zitten om te praten, dus toch nog een druk avondje.
 
 
 
 
Als ik weer terug ben is het weer begonnen met regenen. In de albergue raak ik aan de praat met 3 Spanjaarden. Ze zijn vandaag gestart en hebben elkaar hier ontmoet. Alex en Marcia van Barcelona en Marcia van Madrid. Mooi dat de dames dezelfde naam hebben. Makkelijk te onthouden. Alex begrijpt wel Engels maar spreekt het slecht. M & M kunnen er beter mee overweg. Het is weer een mooie en leuke ervaring.
 
 
 
 
 
Net zoals Nadine zullen er vast meer mensen willen weten waar de gesprekken over gaan. Ze zijn heel divers. Het geloof en de zin van het leven, relaties in goede of slechte zin en ook over ziekte en gezondheid. Er zullen vast nog meer dingen zijn maar in het dagelijks leven neem je daar geen tijd voor of heb je daar geen tijd voor. Dat is het mooie van de camino.
 
Vanmorgen was het weer druk bij het ontbijt, de eersten verlaten om 7 uur de albergue al. Dat is ook mooi want er kunnen maar 15 personen tegelijk ontbijten. Zelf ga ik om 8 uur weer op pad, dan mag na 10 minuten de poncho aan. Ik ga de deur uit en sla rechtsaf. Er zijn er ook die een alternatieve route kiezen.
 
 
Tot 10 uur blijft het regenen. Dat stapt mooi snel door. Als ik de eerste rust heb ben ik al bijna halverwege. Na Las Heriasas gaat het even naar beneden via een rotspad en daarna flink omhoog. Dan is het ook weer begonnen te regenen, ik zet nog een tandje bij. Gelukkig maar, want ik haal 10 Fransen in die veel langzamer gaan.
 

 
Als ik in La Faba ben neem ik in een bar rust met een broodje ham. Als ik bijna weg wil komt de groep Fransen binnen. Dus ik heb nog even een echte rust gehad daarna is het gedaan met de rust. Een kippenhok is er niets bij. Tijdens de rust komt het met bakken naar beneden. Gelukkig is het bijna droog als ik weer op pad ga. De poncho krijgt de tijd om te drogen.
 
 
 

En we werden getrakteerd op een mooi uitzicht.
 
We, de Koreaanse Andrej en ik zijn elkaar tegengekomen en al samen pratend bereiken we om 14.30 uur O Cebreiro. Mijn eerste kennismaking met Galicië. Na het douchen snel op zoek naar een restaurant want ik heb best wel trek. Ik heb al vaker mijn twijfels gehad over de kilometers maar vandaag heb ik volgens het boek 30 km afgelegd. Ik ben nu in O Cebreiro. Morgen naar Samos als het meezit, we gaan het weer beleven.
 
Spreuk van de dag:
 
'delen is het mooiste gebaar'.

zondag 12 oktober 2014

Dag 73: zondag 12 oktober: Molinaseca - Villafranca del Bierzo

Dat wordt vandaag weer gas geven!
Bonensoep vooraf, salade en spagetti en perzik, ananas met cake na. De tafel heb ik gedeeld met 6 Koreanen en een Duitse. Kim, één van de Koreanen, merkt op dat er niet veel mensen van onze leeftijd op de camino zijn. Dat klopt inderdaad. Of ze zijn minimaal 15 jaar ouder of 20 jaar jonger. Het is geen afspiegeling van de maatschappij, maar wel een mooie mix hier.
 
Gisteravond was weer een gezellige avond en ik heb met diverse mensen gesproken. Vanmorgen al bij het ontbijt had ik een diepgaand gesprek met Kim. Dat was dus een zwaar ontbijt. De eerste mensen zijn dan al weg, ze hebben mazzel, het is nog droog.
 
 
 
Even een foto van de bende in de hal gemaakt. Er komen namelijk een paar mensen terug omdat het is begonnen te regenen. Zelf heb ik het geluk dat het meeste naast mij neervalt.
 
 
 
 
 
 
 
Helaas dus geen foto's van Ponferada, reden om daar nog eens naartoe te gaan. In Columbrianos neem ik koffie met een chocolade croissant. Onder het genot daarvan een zwaar gesprek met Franseca, een Italiaanse. Later zetten we dat voort onder het lopen. Voor Cacabelos zeggen we elkaar gedag en ik neem daar een pauze.
 
Vanmorgen voor de eerste stop ook al twee Nederlandse dames tegengekomen die vandaag zijn gestart. Na mijn 2e stop tref ik hen weer en praat even met hun. Een iets lichtvoetiger gesprek.
 
 
 
Uiteindelijk breekt de zon weer door en mag de poncho uit. Tegen 15 uur check ik in bij Albergue de la Piedra. Dat is een kleine albergue, max. 26 mensen, maar die komt wel vol. Dit is de laatste in Villafranca del Bierzo. Zelf pak ik nooit de eerste maar ik wist niet dat dit de laatste was. Dat scheelt me morgen weer. Dan wil ik naar O Cebreiro, 30 km verder. Maar dat kan ook wel een klim teveel worden. Morgen gaat het van 630 mtr naar 1330 mtr en het gaat regenen, dus we zien wel.
 
 
 
Onderweg zie ik ook nog een bord met de kilometers te gaan tot aan Santiago de Compostela, voor de auto denk ik. Volgens mijn boek is het zeker 30 km minder.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Spreuk van de dag:
 
‘wat u niet wilt dat u geschiedt doe dat ook een ander niet’.